Historia CB-Radia

[holcu]

Skrót CB pochodzi od angielskich słów citizens` band i oznacza pasmo obywatelskie. CB radio to łączność radiowa w paśmie obywatelskim. Jest to system łączności radiowej w pasmie 27 Mhz, powszechnie wykorzystywany przez kilkadziesiąt milionów ludzi na całym świecie. Nie wymaga on od użytkowników technicznych kwalifikacji, a jednocześnie daje możliwości takie jak łączność amatorska w pasmach KF i UKF, gdzie wymagane jest posiadanie świadectwa uzdolnienia uprawniającego do otrzymania zezwolenia kategorii I lub II.

 

CB radio jest szczególnie przydatne w samochodzie. Umożliwia szybkie komunikowanie się i wzajemną wymianę informacji o sytuacji na drodze, przekazywanie ostrzeżenia o niebezpieczenstwach i utrudnieniach, ułatwia szybkie wezwanie pomocy i prowadzenia zwykłych rozmów towarzyskich. CB radio może ułatwić sprawne poruszanie się po nieznanym mieście, gdy jesteśmy "prowadzeni" przez kolegę z pasma. Ten rodzaj łączności jest wykorzystywany do organizacji zawodów sportowych, np. Rajdów samochodowych. Najogólniej mówiąc, CB radio może zastąpić telefon wszędzie tam, gdzie nie można doprowadzić linii telefonicznej ( w górach, na wsi), a jego główną zaletą jest możliwość łączności w ruchu.

 

Początki CB radia sięgają roku 1947, gdy w USA odbył się specjalny kongres poświęcony problemom łączności obywatelskiej. Początkowo zaproponowano do wykorzystania pasmo częstotliwości od 460 do 470 MHz. Szybko jednak zorientowano się, że nie jest to zakres odpowiedni, zarówno ze względu na niewielki zasięg

, szczególnie przy gęstej, wielkomiejskiej zabudowie, jak i wysokie koszty

takich urządzen. Do łączności obywatelskich zaproponowano pasmo 27 MHz (11m). W różnych czasopismach w Stanach Zjednoczonych zaczęły pojawiać się artykuły o sposobach wykorzystania CB radia. Dopiero w 1958 roku sformułowano przepisy prawne, dotyczące głównie zasad udzielania licencji na to pasmo (kat. D). Wczeąniej określono reguły przydzielania licencji kategorii C, dotyczącej wykorzystywania pasmo 27 MHz do zdalnego sterowania modeli.

 

Prawdziwy rozwój CB radio datuje się od 1959 roku, gdy miesięcznie składano około 6000 wniosków o wydanie zezwolenia na posługiwanie się tym środkiem łączności. Od tego czasu liczba wydanych licencji wzrastała bardzo szybko. Można przypuszczać, że tak gwałtowne zainteresowanie CB radiem było wynikiem kryzysu energetycznego, który w tym czasie wystąpił w Stanach Zjednoczonych. Zarobki amerykanskich kierowców wielkich, wielokołowych ciężarówek zależały od przejechanych kilometrów, a rząd, aby zmniejszyć zużycie paliwa przez te pojazdy, wprowadził dość znaczne ograniczenie maksymalnej prędkości na autostradach. Kierowcy zaczęli instalować CB radio w swoich pojazdach, by informować się nawzajem o sytuacji na drogach, a głównie o zauważonych patrolach policji.

W Europie CB radio pojawiło się w połowie lat sześćdziesiątych, lecz dopiero dziesięć lat później sformułowano przepisy prawne dopuszczające dopiero wykorzystanie tego systemu łżczności. W połowie 1975 roku w RFN dopuszczono 12 kanałów z maksymalną mocą 0,5 W. Później powiększono oficjalną liczbę kanałów oraz moc, a także zezwolono na emisje SSB i FM.

 

W tym czasie o CB radiu w Polsce trudno mówić. Powodem tego były bardzo ograniczające przepisy i brak sprzętu. Na początku lat siedemdziesiątych Warszawskie Zakłady WAREL rozpoczęły produkcję radiotelefonu ECHO. CB radio stało się popularnym sposobem łączności na przełomie lat 1989 i 1990. W tym czasie obowiązywało pasmo 27,12 MHz ? 0,6 %, czyli zakres 26,960 do 27,280 MHz. Liberalizacja przepisów doprowadziła do dopuszczenia w 1991 roku 40 kanałów : od 26.960 do 27,405 MHz. W połowie 1991 roku liczba zarejestrowanych użytkowników CB radio w Polsce przekroczyła 100 000.

 

Na wzór systemów zachodnich na terenie całego kraju wprowadza się CB radio w pogotowiu ratunkowym, straży pożarnej, policji i straży miejskiej. Coraz częąciej słychać o kanale ratunkowym 9. Jest on organizowany przez Społeczną Krajową Sieć Ratunkową PL CB_RADIO. Prowadzone są również szkolenia na uprawnienia ratownika CB (zezwalające na używanie urządzenia nadawczego o mocy wyjściowej do 10 W, podczas gdy pozostali użytkownicy mogą nadawać z mocą do 4 W).

 

Źródło: jozerak