Toyota Corolla VII generacji E10 - 1992 - 1997

[Gość tomd14]

 

Toyota Motor Company Ltd. jest obecnie największym japońskim producentem samochodów. Wg magazynu Fortune Global Toyota jest wśród 10 najlepszych światowych przedsiębiorstw. Jest również najbardziej uznanym producentem samochodów, co osiągnięto dzięki skoncentrowaniu się na zadowoleniu klienta. Działalność Toyoty zawsze cechowała się przekraczaniem utartych granic.

Największym przełomem w historii marki okazało się wprowadzenie do sprzedaży w 1966 r. modelu Corolla. Już pierwsza generacja auta potwierdziła aspirację Toyoty do rywalizacji z czołowymi producentami na całym świecie. Lata siedemdziesiąte Toyota wykorzystała na rozwój małolitrażowych samochodów, których opracowanie było wynikiem kryzysu naftowego. Japończycy starali się być zawsze o krok przed rywalami z Europy i Stanów Zjednoczonych. Pomysłem na zdobycie rynku Amerykańskiego miał być model Camry (1983 r.) oraz utworzenie ekskluzywnej marki Lexus (1989 r.), której zadaniem było odebrać część klientów Mercedesowi czy BMW. W Europie Toyota stawiała zaś na wprowadzanie mniejszych, bardziej ekonomicznych i lepiej zaawansowanych technicznie modeli. Nadrzędnym celem było jednak budowanie świadomości niezawodności modeli. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych na rynku europejskim Toyota sprzedawał już ponad 4,5 mln samochodów. W 2007 r. została liderem w światowej sprzedaży pojazdów (ponad 9,6 mln sztuk). Niestety pojawiły się także pierwsze objawy pogoni za biciem rekordów, ale to samo dotyczy również pojazdów konkurencji. W coraz większej liczbie modeli dochodzi do masowych akcji serwisowych. Największym sukcesem Toyoty jest model Corolla i to właśnie jego omówię bardziej szczegółowo. Aktualnie jestem użytkownikiem Corolli siódmej generacji w wersji sedan.

 

Historia modelu:

 

 

Corolla VII generacji – E10:

 

Corolla siódmej generacji miała swoją premierę w roku 1991, ale dopiero w 1992 r. była dostępna w Europie, pozostając na jej rynkach bez większych zmian aż do roku 1997. W międzyczasie były modyfikowane głównie jednostki napędowe. W egzemplarzach oferowanych na poszczególne rynki światowe można dostrzec niewielkie różnice stylistyczne.

 

Nadwozie:

W stosunku do wcześniejszej wersji model Corolli E10 stał się masywniejszy, większy bardziej zaokrąglony. Auto wyraźnie przypomina większe modele - Carinę E oraz Camry.

 

 

 

 3-drzwiowy hatchback,

 5- drzwiowy hatchback,

 

 

Ci którzy lubią bardziej sportową jazdę powinni wybrać model hatchback: pięcio- lub trzydrzwiowy, który ce*** ojejciujejciu! ***ą: opływowe linie karoserii, dobra widoczność dzięki panoramicznym szybom i ergonomiczne wnętrze. Równowaga pomiędzy mocą silnika i ciężarem samochodu pozwala na prawdziwie sportową jazdę przy racjonalnym zużyciu paliwa. Wersja 3-drzwiowa chętnie poddawana była tuningowi, dzięki sportowej sylwetce i dobrych właściwościach jezdnych.

Nabywca hatchbacka otrzymuje auto o sylwetce zwartej, sprzyjającej sprawnemu poruszaniu się w miejskim tłoku. Ceną, jaką się za to płaci, jest dość ograniczona pojemność bagażnika, co zresztą ce*** ojejciujejciu! ***e wiele hatchbacków z tego segmentu. Kabinę pasażerską można uznać za przestronną, szczególnie w zestawieniu z zewnętrznymi wymiarami kompaktowego pojazdu. Pasażerowie przednich siedzeń mogą czuć się zupełnie swobodnie. Z tyłu również nie odczuwa się ciasnoty. Jedynie dach znajduje się zbyt blisko głów podróżnych o większym wzroście.

 

 

 5-drzwiowego liftback

 

Liftback nieznacznie różni się od pozostałych wersji przednią częścią (reflektory i wlot powietrza).

 

 

 5-drzwiową wersję wagon.

 

Stylistyka modelu Wagon 4WD zachowała wygląd poprzedniej generacji Corolli i dopiero w roku 1995 została uaktualniona. Zmodyfikowano niektóre detale w wykończenia (na zewnątrz np. grill, wewnątrz materiały) Różnice na poszczególnych rynkach są minimalnie, z zewnątrz dotyczą głównie detali świateł tylnych, przetłoczeń na zderzakach i obić.Model ten posiada wszystkie zalety wcześniejszych wersji nadwozia, oprócz tego ta wersja nadwozia posiada duży bagażnik rozszerzalny do ponad 1300 litrów. Rodzina modeli Corolla została zaprojektowana tak, aby spełnić marzenia każdej polskiej rodziny.

 

 

 

 4-drzwiowy sedan – szczegółowa charakterystyka,

 

Największą popularnością cieszy się sedan – doskonale sprawdza się jako samochód rodzinny. Aerodynamiczny kształt kryje bardzo wygodne wnętrze, również dla pasażerów na tylnych fotelach. Dzięki odpowiedniemu umocowanie silnika i właściwie użytym elementom tłumiącym, hałas i wibracje zostały ograniczają do minimum. Poniżej przedstawiam bardziej szczegółowy opis modelu, który użytkuję już 8 lat.

 

 

 

SILNIKI:

 

Corolla VII generacji oferuje 5 jednostek benzynowych i 2 silniki Diesla. Najbardziej rozpowszechnione jednostki napędowe to silniki benzynowe 1.4i, 1.6i, 1.6i 20 V z elektronicznym wtryskiem paliwa oraz silnik o zapłonie samoczynnym 2.0D.

 

Benzynowe

• 2A - 1.0 12V 60 KM

• 2E - 1.3 12V 72 KM

• 4E-FE - 1.3 16V 75 KM EcoTronic

• 4E-FE - 1.3 16V 88 KM

• 4E-FE - 1.3 16V 100 KM (Japonia)

• 5E-FE - 1.5 16V 105 KM

• 5A-FE - 1.5 16V 105 KM

• 4A-FE - 1.6 16V 115 KM

• 4A-GE - 1.6 20V VVT 160 KM

• 4A-GZE - 1.6 16V 170 KM

• 7A-FE - 1.8 118 KM

 

Silniki benzynowe są trwałe i niezawodne. Awarie zdarzają się bardzo rzadko, może to być wypalona uszczelka pod głowicą albo wyciek oleju spod uszczelniacza wału korbowego od strony sprzęgła. Często korozji ulegają osłony układu wydechowego, które z czasem zaczynają brzęczeć. Fachowcy zwracają uwagę na problemy związane z zasilaniem LPG, które prowadzi często do wypalenia zaworów.

 

Diesla

• 2C-III - 2.0D 72 KM

• 3C-E - 2.2D 78 KM

 

Spora moc z małej pojemności gwarantuje niskie zużycie paliwa .Najbardziej popularny w tym modelu 16-zaworowy, 1,4-litrowy silnik z wielopunktowym wtryskiem dodaje Toyocie sportowego wigoru. Jest dobrze zsynchronizowany ze skrzynią biegów. Lekko i precyzyjnie pracuje układ kierowniczy ze wspomaganiem. Na zakrętach Corolla zachowuje się niezbyt pewnie, wykazując lekką nadsterowność. Komfort resorowania także nie należy do najmocniejszych stron tego auta. Za to przestronne, estetycznie wykończone wnętrze powinno zadowolić każdego. Auto ma seryjnie montowany katalizator oraz centralny zamek. Jest dostępne w Polsce w trzech wersjach silnikowych (1.4, 1.6 - benzyna, 2.0 - diesel) i czterech wariantach nadwozia: hatchback, sedan, Iiftback, wagon. Od 1992 r. do 1995 r. Corolla wyposażana była w silnik 1,4l (4E-FE) o mocy 88KM (65kW), ale od roku 1995 moc tej jednostki ograniczono do 75KM (55kW) ze względu na nowe normy dotyczące czystości spalin.

 

 

Przeniesienie napędu

 

Samochód jest napędzany na przednią oś, a napęd przekazywany jest przez suche jednotarczowe sprzęgło. Tylko wersja wagon 4WD posiada napęd na obie osie. Przy silnikach 1.3 16V stosunkowo szybko zużywa się tarcza sprzęgła. Trudności z włączaniem wstecznego biegu to nie awaria, lecz swoista przypadłość skrzyni przekładniowej typowa dla wielu aut japońskich.

 

Zawieszenie

 

Wszystkie koła zawieszone są niezależnie, z przodu poprzez kolumny MacPherson'a ze stabilizatorami, a z tyłu wahacze poprzeczne i wleczone wraz z kolumnami MacPherson'a. Hamulce przednie to tarcze wentylowane powietrzem od wewnątrz, a tylne to konstrukcja bębnowa. Silniki benzynowe wyposażono w trójdrożny katalizator, a diesel'a w układ recyrkulacji spalin (EGR).

Podwozie zaskakująco dobrze radzi sobie z polskimi dziurami. Szybkiemu zużyciu ulegają jedynie gumowe elementy i łączniki stabilizatora. Wielo wahaczowe zawieszenie tylne może mieć problemy ze zbieżnością.

 

Kokpit

 

Funkcjonalność i przejrzystość kokpitu nie budzi zastrzeżeń, ale trudno się w nim dopatrzeć choćby odrobiny fantazji. Wygląd kabiny pasażerskiej zależy w dużym stopniu od użytych materiałów wykończeniowych, z tym z kolei bywało bardzo różnie w rozmaitych wersjach samochodu. W najuboższych wersjach dominowały: szary plastik, bure tkaniny tapicerskie i tandetne, plastikowe boki drzwi. W droższych, szczególnie po face liftingu z 1995 roku, wygląd tworzyw był już znacznie lepszy, pojawiły się także materiały tapicerskie o bardziej interesującym wzornictwie i kolorystyce. Przykładem takiego egzemplarz przedstawia poniższe zdjęcie.

 

 

Niestety w Polsce było stosunkowo niewiele dobrze wyposażonych modeli. W kraju oferowano głównie uboższe wersje, nie tylko gorzej wyglądające, ale również skromniej wyposażone. Samochodów ze skrzynią automatyczną nie sprzedawano w ogóle. Model 1.4 nie miał wspomagania kierownicy nawet w opcji, to samo dotyczy klimatyzacji. Do luksusów należały takie dodatki jak centralny zamek czy elektrycznie opuszczane szyby, w wielu nie było nawet obrotomierza. Przed face liftingiem rzadkość stanowiły też poduszki powietrzne.

 

Główne cechy użytkowe

 

ZALETY

1. Wysoka niezawodność

2. Duży wybór wersji nadwozi i silników

3. Pewne właściwości jezdne

4. Bardzo trwałe i dynamiczne silniki

5. Stosunkowo dużo miejsca we wnętrzu pojazdu

6. Stosunkowo korzystne zużycie paliwa

7. Łatwe i dokładne przełączanie biegów

 

WADY

1. Duże zużycie oleju w silniku

2. Przeciętny komfort jazdy przy większych obciążeniach pojazdu

3. Ubogie wyposażenie

4. Głośna praca silnika przy wyższych obrotach

5. korozja osłon wydechu

 

Ceny części zamiennych:

- łączniki stabilizatora (komplet na tył lub przód) – 50 zł – 90 zł

- guma stabilizatora (komplet na tył lub przód) – 20 zł – 40 zł

- tuleja wahacza – 20 zł – 40 zł

- osłona przegubu – 20 zł

- klocki hamulcowe – 40 zł – 50 zł

- świece zapłonowe (za 4 szt) – 45 zł – 60 zł

- przewody zapłonowe WN (komplet) – 120 zł – 200 zł

- filtr oleju – 20 – 30 zł

- filtr powietrza – 10 zł – 25 zł

- filtr paliwa – 20 zł – 60 zł

- termostat – 40 zł – 50 zł

- pasek alternatora – 25 zł – 50 zł

- amortyzatory (komplet na przód lub tył) – 100 zł – 250 zł

- wahacz przedni – 70 zł – 140 zł

- sprężyna zawieszenia – 50 zł – 100 zł

- przegub zewnętrzny (wewnętrzny) – 70 zł – 100 zł

 

 

Podsumowanie:

 

Mimo że od zakończenia produkcji minęło już przeszło 10 lat, wciąż trudno wskazać typowe dolegliwości tego modelu. Jeżeli w samochodzie na czas dokonywano przeglądów okresowych - nawet 15 letnia Toyota okaże się autem bezawaryjnym i tanim w eksploatacji. Silniki nie sprawiają żadnych problemów, wymiana paska rozrządu co 100 tys. km, jak zaleca producent, wystarcza w zupełności. Podobnie jest z układem przeniesienia napędu. Jednym z mankamentów modelu może być to, że szesnastozaworowe jednostki napędowe potrafią czasami spalić nieco oleju (mniej więcej litr między wymianami) ale to właściwie jedyna poważna przypadłość. Z czasem mogą wystąpić niegroźne wycieki z układu napędowego. Dla własnego spokoju warto kontrolować stan pompy cieczy chłodzącej. Jej awaria może skończyć się przepaleniem uszczelki pod głowicą. Nietrudno też uporać się z hałasem powodowanym przez osłony katalizatora i kolektora wydechowego, które korodują niekiedy w miejscach mocowania. Samochody są na ogół dobrze zabezpieczone przed korozją, jednakże w starszych egzemplarzach rdza atakuje najczęściej tylne nadkola, okolice wlewu paliwa i progi. Właściciel Corolli VII generacji jeżeli już wybierze się do mechanika, to najczęściej z winy usterki zawieszenia. W polskich warunkach najczęściej uszkodzeniu ulegają łączniki stabilizatorów z przodu i z tyłu oraz tuleje metalowo-gumowe. Ceny części zamiennych są bardzo przystępne, a naprawy podejmie się każdy warsztat. Fachowcy na całym świecie są wyjątkowo zgodni co do modelu Corolla, jest to samochód trwały, solidnie wykonany i niezawodny co potwierdzają rankingi niezawodności pojazdów. Toyota Corolla zdobyła znakomitą renomę wśród samochodów używanych i trudno ja czymkolwiek podważyć. Przy kupnie samochodu w trakcie oględzin zalecane jest szukanie ewentualnych śladów po jakimś wypadku, niż wyszukiwaniem drobnych usterek. Z uwagi na bardzo dobrą jakość wykonania i niezawodność eksploatacyjną Corolla jest poszukiwanym samochodem. Z ankiet przeprowadzanych wśród właścicieli Toyot wynika, że ponad 83 % użytkowników jest zadowolonych ze swych pojazdów. Na podkreślenie zasługuje fakt, że Toyota w modelu Corolla nie prowadziła żadnej fabrycznej akcji naprawczej.

 

Porady dla kupujących

Każdy kto zamierza kupić samochód, boi się w przyszłości kłopotów z silnikiem, skrzynią biegów, elektryką. Jeśli zdecydujemy się na używaną Corollę z dobrych rąk to kilka lat spokojnej jazdy bez żadnych napraw mamy zagwarantowane jak w banku. Największy problem jest tylko znaleźć kogoś, kto będzie chciał pozbyć się swojej Corolli. Zadbane egzemplarze rzadko trafiają na giełdę lub do komisów. Najczęściej nowym właścicielem jest ktoś z rodziny lub znajomy. Są praktycznie bezproblemowe - średnie przebiegi do naprawy głównej przekraczają 300 tys. km. Ja osobiście jeżdżę swoją Corollą siódmej generacji z 1997 r. już 8 lat i jak dotychczas mnie nigdy nie zawiodła. Toyota uchodzi za niezawodną markę, a Corolla - za najlepszy model Toyoty. Siódma generacja tego auta jest z uważana za najmniej usterkową z wszystkich dotychczasowych. Jak z tego wynika, auto można śmiało uznać za wzorzec jakości, co potwierdzają w pełni rozmaite statystyki. W praktyce wystarczy tankować paliwo i jeździć na rutynowe przeglądy a w przyszłości nie będzie żadnych problemów z samochodem. Bardzo polecam.